ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

6. H ελληνική οικονομία κατά την περίοδο του μεσοπολέμου

   Η θετική πορεία στην οικονομία της Ελλάδας κατά την περίοδο του    

    μεσοπολέμου (1919-1939). [Με την έννοια μεσοπόλεμος αναφερόμαστε στη χρονική   

    περίοδο μεταξύ Πρώτου και Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου]

Πλεονεκτήματα που επέτρεπαν θετική οικονομική πορεία (1919-1939)

1. εθνική ομογενοποίηση (οι μειονότητες αντιπροσώπευαν λιγότερο του 7% του συνολικού πληθυσμού) 2. ολοκλήρωση αγροτικής μεταρρύθμισης 3. προώθηση αστικοποίησης (1/3 πληθυσμού σε    μεγάλα αστικά κέντρα) 4. βελτίωση υποδομών 5. υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών 6. συγκέντρωση των Ελλήνων στα πλαίσια του     εθνικού τους κράτους 7. Προσφορά προσφύγων: (αυτός ο παράγοντας συνδέεται άμεσα με τον 1.εθνική ομογενοποίηση) α) μετέφεραν γνώσεις και πολιτισμό β) ισχυρή διάθεση για εργασία για να ξαναδημιουργηθούν όσα χάθηκαν μέσα στην καταστροφή

7. Οι μεγάλες επενδύσεις.

Οι επενδύσεις στις υποδομές της χώρας μετά τη μικρασιατική καταστροφή

Α. Επενδύσεις στην Αττική

Ανάγκη επενδύσεων →	Ραγδαίες αλλαγές τις οποίες προκάλεσαν στη χώρα οι συνέπειες του μικρασιατικού πολέμου.
ΑΘΗΝΑ (πάνω από 1 εκ. κάτοικοι)
Ύδρευση →	Κατασκευή φράγματος και τεχνητής λίμνης στον Μαραθώνα από την αμερικανική εταιρία ΟΥΛΕΝ.
	Λόγοι: α) αύξηση του πληθυσμού της πόλης (πάνω από                   1 εκ. κάτοικοι) με την έλευση των προσφύγων             β) ανεπάρκεια Αδριάνειου υδραγωγείου
Ηλεκτροδότηση →	Εγκατάσταση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (από τη βρετανική εταιρία ΠΑΟΥΕΡ)
Αστικές συγκοινωνίες →	Δημιουργία σύγχρονου δικτύου, βασισμένου σε ηλεκτροκίνητα τραμ και λεωφορεία (από τη βρετανική εταιρία ΠΑΟΥΕΡ)
Τηλεφωνικό δίκτυο	Γερμανικές εταιρίες
Άλλες υποδομές	Επενδύσεις στους δρόμους και στη διευθέτηση χειμάρρων για την αντιμετώπιση πλημμυρών-καταστροφών στο λεκανοπέδιο της Αττικής.

«Εκτός Ύλης» - Αδριάνειο υδραγωγείο

Το Αδριάνειο υδραγωγείο απετέλεσε το κύριο υδροδοτικό έργο της Αθήνας για περίπου 1800 χρόνια από την κατασκευή του. Κατά τη βυζαντινή εποχή, τη φραγκοκρατία και -ιδίως- την τουρκοκρατία, όχι μόνο δεν κατασκευάστηκε κάποιο άλλο αξιόλογο έργο υδροδότησης, αλλά και το ήδη υπάρχον δίκτυο αφέθηκε δίχως συντήρηση, ή και καταστράφηκε σε αρκετά του τμήματα. Έτσι, η λήξη της τουρκοκρατίας βρήκε την Αθήνα να αντιμετωπίζει έντονο υδροδοτικό πρόβλημα, με το λιγοστό νερό που ανάβλυζε από κάποια σημεία να είναι βρώμικο ή μολυσμένο. Οι σήραγγες του Αδριάνειου υδραγωγείου είχαν αποφραχθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος από λάσπη ή κατάρρευση των τοιχωμάτων τους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι κάτοικοι να καταφεύγουν στην άντληση νερού από πηγάδια.

καθαρισμός στοάς του Αδριάνειου Υδραγωγείου

  Μπροστά στην κατάσταση αυτή, αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους, έγιναν διαδοχικές εισηγήσεις για επισκευή του δικτύου ύδρευσης. Τη δεκαετία του 1840, μηχανικοί του Δήμου Αθηναίων αναζήτησαν και ανακάλυψαν τις σήραγγες του Αδριάνειου υδραγωγείου. Ξεκίνησαν τότε εργασίες καθαρισμού των σηράγγων, με ταυτόχρονη ανακατασκευή των περισσότερων φρεάτων. Οι εργασίες αυτές συνεχίστηκαν επί πολλές δεκαετίες και απεκατέστησαν σταδιακά τη λειτουργία του υδραγωγείου σε μεγάλο βαθμό. Όταν ολοκληρώθηκε το φράγμα του Μαραθώνα, το υδραγωγείο έπαψε να λειτουργεί και σταδιακά εγκαταλείφθηκε εντελώς. (Πηγή: http://www.iranon.gr/ATHINA/ATHINA15TEXT.htm)

Β. Επενδύσεις στην υπόλοιπη χώρα

Εγγειοβελτιωτικά έργα → αύξηση καλλιεργούμενων εδαφών