Μέρος Γ: Oι πρώτες συγκρούσεις. Και ένα παράξενο περιστατικό.
Ο Μακεδόνας βασιλιάς το 352 π.Χ. άρχισε να πολιορκεί το Ηραίον τείχος στη Θράκη, σημείο ζωτικότατο για την αθηναϊκή οικονομία , καθώς μέσω αυτού μεταφέρονταν σιτηρά από τον Πόντο στην Αθήνα. Η χρονολογία αυτή είναι σημαδιακή, γιατί από τότε ξεκινά ο Δημοσθένης τον αντιμακεδονικό του αγώνα, με μια σειρά από πολιτικούς λόγους που εκφωνεί ο ίδιος στις συνελεύσεις του λαού στην Αθήνα. Οι λόγοι αυτοί διαπνέονται από πάθος εναντίον του Φιλίππου ( άλλωστε μέχρι σήμερα κάθε σφοδρό κατηγορητήριο ονομάζεται και « φιλιππικός » ) , μερικές φορές περιλαμβάνουν και ακρότητες
( σε κάποιο σημείο χαρακτηρίζει το Φίλιππο μη Έλληνα ! ) και μαρτυρούν ανάγλυφα τη με κάθε μέσο προσπάθεια αφύπνισης των Αθηναίων μπροστά στον κίνδυνο . Το 351 π.Χ. ο «Κατά Φιλίππου α΄» λόγος υποτιμά τις ικανότητες του βασιλιά και προτείνει να σταλεί εκστρατευτικό σώμα στη χώρα του, για αντιπερισπασμό . Ένα χρόνο μετά , με νέο λόγο ο Δημοσθένης παρακινεί τους συμπολίτες του να προσφέρουν χρήματα για να αναδιοργανωθεί ο στρατός και τους συνιστά να μην αποφεύγουν δειλά τη στράτευση. Το διάστημα 349-348 π.Χ. εκφωνεί τρεις λόγους, τους Ολυνθιακούς α΄,β΄και γ΄, προτρέποντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους Αθηναίους να σπεύσουν σε βοήθεια της πόλης της Χαλκιδικής Ολύνθου , η οποία είχε προκαλέσει την οργή του Φιλίππου. Οι Αθηναίοι όμως της εποχής εκείνης ήταν διστακτικοί και αναποφάσιστοι, με αποτέλεσμα να αφήσουν ουσιαστικά την Όλυνθο να γνωρίσει την πλήρη καταστροφή .
 |
| ερείπια της Ολύνθου |
Αργά αλλά σταθερά εξαπλωνόταν η μακεδονική δύναμη και προς νότο, όχι μόνο με στρατιωτικούς χειρισμούς, αλλά και με διπλωματικούς ελιγμούς . Μέσα σε κάθε πόλη του νότου υπήρχε πλέον και φιλομακεδονική μερίδα πολιτών, η οποία επιδοκίμαζε την πολιτική του Φιλίππου . Βλέποντας λοιπόν οι Αθηναίοι την παλαιά τάξη πραγμάτων να καταρρέει και μια νέα κατάσταση να τείνει να παγιωθεί, αποφάσισαν να στείλουν στην Πέλλα πρεσβεία , για να φροντίσει για τη σύναψη ειρήνης . Πράγματι , η πρεσβεία των έντεκα ανδρών παρουσιάσθηκε μπροστά στο Φίλιππο το 346 π.Χ. Είχαν μιλήσει οι δέκα πρεσβευτές, όταν σηκώθηκε ο Δημοσθένης ˙ τότε όμως συνέβη κάτι παράδοξο ˙ο ρήτορας , που επί πέντε χρόνια δεν είχε σταματήσει να κατακεραυνώνει τους Μακεδόνες με εμπνευσμένους και γλαφυρούς λόγους , μπροστά στη θέα του μεγάλου του εχθρού θυμήθηκε , θα’ λεγε κανείς , το άδοξο παρελθόν του: μπέρδεψε τα λόγια του και, όταν μεγαλόθυμα ο Φίλιππος προσπάθησε να του δώσει θάρρος, ταράχθηκε περισσότερο και σταμάτησε στη μέση το λόγο του. Η συνθήκη ειρήνης, που τελικά υπογράφτηκε, δεν επρόκειτο βέβαια να δώσει λύση ˙ ήταν περισσότερο επιβεβαίωση μιας πρόσκαιρης ανακωχής, η οποία και θα λυνόταν μόλις παρουσιαζόταν η κατάλληλη ευκαιρία .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου